Voordat de Quayweg werd geopend, had men heel wat modderige jaren
achter de rug. De verbindingswegen door de Wanroijse Peel waren een
drama. In de herfst en winter was het zo modderig dat je er meer
vaststond dan vooruitkwam. Men meed de Peel als de pest!
In 1949 kondigde KVP-lid Piet Hendriks aan dat de weg
Venhorst–Rijkevoort verhard zou worden. Maar wanneer? Ja, dat bleef
een raadsel. In de tussentijd dreven de modderpoelen de
dorpsbewoners tot wanhoop.
Pas in 1951 ging het eindelijk van start: de karweg werd omgebankt en
voorzien van gele aarde. Het werk ging langzaam, maar tenminste
vooruit. Tegen 1955 was er eindelijk wat te zien: de weg van de school
naar de kerk was verhard en er kwamen grindwegen.
En dan, op 20 juli 1956, was het eindelijk zover: de Quayweg werd
feestelijk geopend door professor Jan de Quay, commissaris van de
koningin van noord Brabant.
Een langgekoesterde wens kwam uit. De dorpsbewoners konden
opgelucht ademhalen. Ze hoefden zich niet langer te schamen voor hun
modderige wegen of bang te zijn voor vertraging door het slechte
wegdek. Geen angst meer voor gescheurde laarzen of vastzittende
wagens. De Quayweg was klaar, en nog datzelfde jaar werd ook de
Middenpeelweg tot Elsendorp aangelegd, later doorgetrokken naar de
Staartjespeel.
“Ach, ge weet hoe dat ging. Ik stond daar, mijn hoed op, een beetje klei
aan mijn schoenen — puur voor de sfeer. De burgemeester hield zijn
toespraak, maar de microfoon had blijkbaar nog geen zin in een feest.
Maar de Quayweg wérd geopend. Met de commissaris, die een muur
van kranten stuk reed met zijn auto, de fanfare, vlaggen en fietsen met
crêpepapier. Sjef van de Stort liep de hele weg af met z’n kruiwagen,
puur omdat het nu eindelijk kon zonder z’n laarzen te verliezen.
En sindsdien? Geen paard meer vast in de blubber, geen kinderwagen
meer vol modder. De Quayweg was eindelijk de snelste route naar huis.”
Al blijft de bocht bij café Jansen wel opletten — vooral na een borreltje of
twee…”
Zoals ome Jules al zei:
“Ge kunt nou wel sneller van A naar B, maar de mooiste verhalen
gebeuren nog altijd onderweg.”
